Historia szkoły

   25 listopada 1959 roku o godzinie 14:00 dokonano uroczystego położenia kamienia węgielnego pod budynek Szkoły Podstawowej przy ulicy Leszczyńskiej.
 
   Jej budowę, realizowaną jako >>Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego<<, prowadzono według projektu inżyniera Jana Chwyły z Wojewódzkiego Biura Projektów w  Kielcach. Inicjatorem całego przedsięwzięcia był Miejski Społeczny Fundusz Budowy Szkół. Środki na inwestycję pochodziły ze świadczeń zakładów pracy, instytucji i mieszkańców miasta. Szczególną ofiarnością wyróżniły się tu Kieleckie Zakłady Wyrobów Metalowych, Zakłady Precyzyjne "Iskra", Zakłady Wyrobu Przewodów i Armatur, Spółdzielczość Pracy i młodzież szkolna. Budowa powierzona została Kieleckiemu Przedsiębiorstwu Budownictwa Miejskiego. Fotografia powyżej przedstawia makietę przyszłej szkoły.

    W dniu 24.04.1961 roku, na podstawie zarządzenia Ministerstwa Oświaty z dnia 25.05.1960 roku, Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach nadało szkole nazwę w brzmieniu "Szkoła Podstawowa nr 15 imienia Tadeusza Kościuszki". Stosowny dokument został podpisany przez ówczesnego kuratora Zygmunta Pawełczyka.

   29 kwietnia o godzinie 1000 nastąpił długo oczekiwany moment - dokonano uroczystego oddania do użytku budynku szkoły.

   Miało to tym większe znaczenie, że był to pierwszy Pomnik Tysiąclecia w mieście, a wśród osób odpowiedzialnych za jego realizację znaleźli się m.in.: dyrektor KPBM Bronisław Kowalski, kierownik budowy Władysław Kubiszewski i majster Roman Walocha. Z ramienia Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Szkolnych funkcję inspektora nadzoru pełnił Czesław Siwek.

    Uroczystość przekazania swoją obecnością zaszczycił wiceminister oświaty Michał Godlewski oraz przedstawiciele władz terenowych i partyjnych: przewodniczący prezydiów WRN Czesław Domagała i  MRN Jerzy Szmaidel oraz sekretarz KW PZPR Marian Madaj.

    Sama szkoła, której kierownictwo powierzono posłowi na Sejm Kazimierzowi Śliwie została przez prasę przedstawiona jako "najładniejsza i najjaśniejsza w kraju". Rzeczywiście, jak na tamte czasy gmach wyglądał imponująco. Trzypawilonowy budynek wraz z  czterokondygnacyjną częścią mieszkalną dla nauczycieli był bowiem nowoczesny i funkcjonalny. Na parterze zostały rozlokowane pracownie: fizyko-chemiczna, biologiczna, prac ręcznych, kuchnia z jadalnią, która po posiłku spełniała rolę świetlicy, biblioteka z czytelnią, pokoje administracyjne oraz sala gimnastyczna. W sumie uczniowie i nauczyciele otrzymali do dyspozycji 15. sal lekcyjnych. Szkoła obliczona na 600. uczniów przy jednozmianowym nauczaniu musiała ich przyjąć jednak znacznie więcej, bowiem około 900.

    Miesiące od kwietnia do września 1961 roku upłynęły na gorączkowych przygotowaniach do rozpoczęcia nowego roku szkolnego. Konferencje rad pedagogicznych zostały poświęcone sprawom organizacji szkoły, nauczaniu i  wychowaniu dzieci oraz skompletowaniu urządzeń pracowni szkolnych, biblioteki i świetlicy.

    Dnia 1.09.1961 roku, dla 898. uczniów zapisanych do 22. klas, nastąpiło uroczyste rozpoczęcie nowego roku szkolnego. Budynek szkoły stał się odtąd miejscem nauki dla dzieci przybyłych ze szkoły podstawowej nr 6, szkoły ogólnokształcącej im. Piotra Ściegiennego oraz częściowo pochodzących ze szkół podstawowych nr 4, 2 i  1. Oprócz zaplecza dydaktycznego czekały także na uczniów gabinet lekarski i  stomatologiczny. Na okres mandatu poselskiego kierownik szkoły K. Śliwa ustąpił ze stanowiska, a jego obowiązki przejął Eugeniusz Wach. Zastępcą kierownika została Józefa Królikowska. Grono pedagogiczne tworzyło 28. nauczycieli.

    Rok 1962 roku przyniósł społeczności szkolnej wiele radosnych wydarzeń. 27 stycznia płk dypl. A. Jamroziński, dowódca jednostki wojskowej 2359 w  Kielcach, zadecydował o objęciu przez nią patronatu nad szkołą. W okolicznościowej akademii wzięli udział zastępca dowódcy do spraw politycznych mjr Jan Sobowiec, przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego Tadeusz Dobrowolski oraz licznie zgromadzona dziatwa szkolna.

   W dniu 44 rocznicy powstania Armii Czerwonej szkołę odwiedziła delegacja radzieckich gości. Usytuowanie, wyposażenie sal lekcyjnych zrobiło na odwiedzających bardzo duże wrażenie.

   22 marca, z inicjatywy Kieleckiego Radio-Klubu Ligi Przyjaciół Żołnierza, przekazano szkole zebrane książki i podręczniki z  dziedziny radiotechniki. Te radosne dni szkoły zostały przerwane datą 7.07.1962 roku. Przyniosła ona smutną wiadomość o śmierci zastępcy kierownika J. Królikowskiej. Z nowym rokiem szkolnym 1962/63 funkcję tą objął Romuald Markowicz, a grono nauczycieli powiększyło się do 33. osób.

   Następny rok nauki 1963/64 obfitował w  wiele wydarzeń. Uroczyście obchodzono dzień: Ludowego Wojska Polskiego i  Nauczyciela połączony z zabawą dla nauczycieli, rodziców i żołnierzy. Drużyna harcerska spotkała się z przedstawicielką Polskiego Radia panią Dziekońską, a w styczniu dla klas siódmych zorganizowano spotkanie z Aleksandrą Dobrowolską, która mówiła o postaci i twórczości Stefana Żeromskiego. W lutym odbyła się konferencja kierowników szkół, na której to omawiano m.in. lekcję biologii przeprowadzoną w szkole. Gościł też inspektor szkolny Piotr Wieczorek, który na spotkaniu z dziećmi mówił o swoich przeżyciach więźnia obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Mauthausen.

   Szczególne chwile szkoła przeżywała w dniu 9 maja. Związane one były z  uroczystym odsłonięciem portretu patrona - Tadeusza Kościuszki. W spotkaniu z gronem nauczycielskim i młodzieżą wziął udział zastępca przewodniczącego Prezydium MRN inż. Jerzy Żarek.

   Schyłek lat sześćdziesiątych i początek siedemdziesiątych nie spowodował ograniczeń w bogatym w wydarzenia i ciekawym życiu placówki. Szkołę odwiedziła delegacja Ministerstwa Oświaty Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, z zastępcą naczelnika zarządzania szkołami Mariją Pantelejmonowną Taran i dyrektorką szkoły w  Białej Cerkwi Lidią Iwanowną Głażkową. Towarzyszyli im przedstawiciele Ministerstwa Oświaty PRL w osobie Aleksandra Tyszczuka, wojewódzkich i  miejskich władz partyjnych, towarzysze Józef Twardowski i Marian Sroczyński oraz inspektor szkolny P.Wieczorek. Dostojni goście witani byli przez kuratora Stanisława Ornatowskiego i kierownika Kazimierza Śliwę. Na pamiątkę spotkania dzieci zostały obdarowane krawatami i odznakami pionierskimi oraz otrzymały zapewnienie o nawiązaniu bliższej, wzajemnej współpracy ze szkołą nr 15 w Kijowie, z którą to dotąd utrzymywany był kontakt listowny.

    Niebywałym wydarzeniem było także uruchomienie w 1965 roku pierwszego w Kielcach, a drugiego w województwie, po Starachowicach, półinternatu. Z obserwacji TPD, Milicji Obywatelskiej i  Komitetu Rodzicielskiego wyłoniono grupę 50. dzieci, które objęto tą formą pomocy. Kierowniczką półinternatu została Maria Chrzęszczyk, a funkcjonował on w szkolnej świetlicy w godzinach od 730 do 1730. W tymże roku też po raz pierwszy na terenie miasta podjęto, z inicjatywy nauczyciela wychowania fizycznego Andrzeja Kozłowskiego, budowę lodowiska na szkolnym boisku. Trzy tygodnie trwały prace, które zakończyły się pełnym sukcesem i odtąd tradycja budowy lodowisk zostanie podchwycona i przez pozostałe szkoły. Jednak "palma pierwszeństwa" na tym polu należy się niewątpliwie "piętnastce", co skwapliwie odnotowało "Słowo Ludu" w wydaniu z dnia 26.11.1965 r.

    14.02.1966 roku szkoła z rąk Kazimierza Moulisa, prezesa Klubu Artystów Plastyków Amatorów, otrzymała dar w postaci 17. prac obejmujących malarstwo i rysunek wykonanych przez członków Klubu.

    Oddana do użytku w 1961 roku szkoła posiadała jednak nadal pewną niedogodność. Otóż brak było zewnętrznych obiektów sportowych. Sytuacja na tym polu uległa radykalnej zmianie wraz z  podjęciem pracy w 1966 roku przez nauczyciela wychowania fizycznego Zbigniewa Stockiego, który oprócz zorganizowania wielu sekcji sportowych przystąpił do budowy boisk i skoczni.

   Staraniem zaś Spółdzielni Uczniowskiej "Jedność" podjęto działania w celu zebrania funduszy na ufundowanie szkolnego sztandaru. W styczniu 1967 roku na ten cel przekazano z zasobów spółdzielni 200 złotych wraz z apelem do rodziców, młodzieży i Komitetu Opiekuńczego o wsparcie tego zamierzenia. Uroczyste wręczenie sztandaru nastąpiło w czerwcu 1967 roku. Wzięli w nim udział m.in. przedstawiciele Zarządu i Rady Spółdzielni Pracy "Precyzja" w Kielcach.

   W czerwcu 1969 roku przystąpiono do budowy asfaltowego boiska do piłki ręcznej i siatkówki. Prace te zostały ukończone w sierpniu 1969 roku. W następnym roku wykonano trybuny na około 200 miejsc. Większość tych prac zrobiono w czynie społecznym.

   Od tego też okresu szkoła weszła na drogę licznych sukcesów sportowych, poczynając od szczebla miejskiego, a kończąc na ogólnopolskim. To nieprzerwane pasmo wysokich lokat i osiągnięć, dzięki zaangażowaniu kolejnych nauczycieli wychowania i kultury fizycznej trwa do dnia dzisiejszego.